Bas van der Laar (31)
Medisch technoloog Elkerliek ziekenhuis
‘Ons ziekenhuis is een regionaal “klein” ziekenhuis, de afdeling Medische Techniek bestaat uit 7 technici. Elk ziekenhuis richt de afdeling Medische Techniek anders in en bij ons hebben we vier functieprofielen: adviseur medische technologie, senior-, medior- en junior-medisch technoloog. Samen met de afdeling Klinische Fysica zijn we verantwoordelijk voor de veilige toepassing van medische technologie.
We werken met aandachtsgebieden, gericht op zorgafdeling of apparatuur-soort. De ‘aandachtsgebieder’ is het aanspreekpunt voor de zorg en is verantwoordelijk voor storingen en onderhoud. Maar er is ook wel een overlap in de kennis, een eerstelijnsstoring moet iedereen ziekenhuisbreed kunnen afhandelen. We zorgen ervoor dat we 80% van de storingen zelf kunnen oplossen, ook bij de hoogrisicoapparatuur en complexere apparatuur.
Ik ken hier bijna elk medisch apparaat en iedere medewerker
Zelf heb ik een achtergrond in de mechatronica en heb MT-A, -B en -C afgerond, bijna alle techneuten hebben een elektronische opleidingsachtergrond. Een groot deel van het leerproces en de ontwikkeling is hier echt op de werkvloer. Ik werk al ruim 10 jaar in het Elkerliek en ik ken hier bijna elk medisch apparaat en iedere medewerker.
Doorontwikkelen
Als je ambities hebt en je competenties ontwikkelt, kun je bijvoorbeeld het voortouw nemen in een project rondom de aanschaf van nieuwe medische apparatuur. Op die manier kun je laten zien wat je in huis hebt. Ik vind het leuk om zo’n projectteam op te zetten en iedereen bij elkaar te brengen, van de medisch specialist tot inkoper. Wat is het budget voor dit type technologie, wat is de wens vanuit de zorg, hoe ziet het Pakket van Eisen eruit, hoe passen we de ICT in? Zorgen dat je alles op een rij hebt zodat het apparaat volledig is ingericht in het zorgproces. Mijn werk is heel afwisselend omdat ik naast de techniek dus ook bezig ben met het begeleiden van projecten, en betrokken ben bij de zorgmedewerkers en het zorgproces.
Aan de andere kant geeft het oplossen van storingen en het zo snel mogelijk repareren van een apparaat – ik denk nog altijd 50% van mijn werk – ook veel voldoening.
We zijn bij de Medische Techniek erg zelfsturend en autonoom. We hebben een sterk verantwoordelijkheidsgevoel en we kunnen daardoor ook veel van ons werk zelf inrichten. Soms schieten we te snel in de actie, zoals tijdens de eerste golf van de coronacrisis. Toen hebben we heel snel extra beademingsbedden geregeld, maar achteraf bleek er niet voldoende personeel te zijn voor die bedden.
Ons vak verandert
Natuurlijk zie ik ons vak veranderen. Sommige fabrikanten leveren bijvoorbeeld echoapparatuur met een help-knop, de zorgverlener op de poli krijgt dan bij een storing direct de leverancier aan de telefoon. Dat kan voor een huisartsenpost of verloskundigenpraktijk zonder technische dienst een grote uitkomst zijn.
Maar wat blijft, is onze link met de zorg en het hele zorgproces, wij snappen hoe het apparaat ingezet wordt in de zorg. Er zullen steeds minder soldeerbouten op onze afdeling te vinden zijn, plug and play is meer de toekomst, en ICT-kennis speelt een grote rol, maar dat maakt ons verre van overbodig. Wij denken na over welke techniek er nodig is en daarnaast dragen wij verantwoordelijkheid voor de hele levenscyclus van de apparatuur. Dat traject moet ook begeleid worden en dat zit niet onder zo’n help-knop.
Bovendien houden wij altijd los van alle commercie onze kernwaarde in het achterhoofd: wat is de beste zorg voor de patiënt? We staan dicht bij de eindgebruiker, bij de patiënt, we staan vaak letterlijk aan het bed en hebben dus feeling met die patiënten.’
(2021-07 | interview: Floor Gerritsma, fotografie: Ronald Zuidinga)
