HAARLEM - Aan het woord is dit keer Bob de Groot (33), medisch technicus bij het Spaarne Gasthuis. In coronatijd stapte hij over van evenemententechniek naar de medische techniek. Afgelopen jaar volgde hij in zijn eigen ziekenhuis een interne opleiding van MT3 naar MT4.
Van evenement naar ziekenhuis
‘Ik kwam compleet blanco binnen in de medische techniek. Mijn achtergrond is de mbo-opleiding Evenemententechniek aan de Herman Brood academie. Ik vond mijn werk in de evenementenindustrie altijd heel leuk, maar de onregelmatigheid paste uiteindelijk niet bij mijn toekomstplannen. Toen corona de hele branche stillegde, ben ik ander werk gaan zoeken. De vader van een vriendin is medisch technicus en hij attendeerde mij op dit beroep. In zijn ziekenhuis was er steeds geen vacature en toen ben ik gaan kijken in mijn eigen woonplaats. Het Spaarne Gasthuis had wel een vacature en zo ben ik hier ingestroomd, op het niveau van MT3.
Toen ik eenmaal mijn weg had gevonden vond ik het leuk om mijn competenties uit te breiden, om dus meer te doen dan enkel het onderhoud van de apparatuur. Bovendien had mijn werkgever behoefte aan technici op MT4 niveau. Op basis van de competenties in de beroepsprofielen van de VZI is de opleiding ingericht.’
Leerdoelen
‘De duur van de opleiding hangt beetje af van hoeveel tijd en energie je er zelf insteekt: ik ben er effectief een halfjaartje mee bezig geweest.
De opleiding begint eigenlijk met een competentieformulier. Ik geef daarop aan waar ik denk dat ik sta en dat doet mijn begeleider ook, in samenspraak met mijn teamleider. Van daaruit hebben we leerdoelen geformuleerd. Een van die leerdoelen voor mij was bijvoorbeeld het uitvoeren van een aanschaftraject.
je bent vooral aan het kijken tijdens het meelopen.
Meer ervaring opdoen met storingsdienst, was ook een leerdoel. En het leerdoel van de collegiale kennisoverdracht kwam van mijn begeleiders. Zij vonden het heel belangrijk dat ik in staat ben om kennis over een bepaald apparaat of een bepaalde afdeling over te brengen aan mijn collega’s. Via een presentatie of op een andere manier. Je wordt productspecialist op bepaalde apparatuur en dan ben je kennishouder op die apparatuur.’
Al doende leren
‘Ik had twee begeleiders. Eentje was er specifiek om mij bij te scholen op de apparatuur. Hij nam mij regelmatig mee als er een bepaald onderhoud of update moest gebeuren en zo werkten we aan mijn inhoudelijke kennis van de apparatuur. Ik ging met hem op pad als er in de storingsdienst iets interessants gebeurde met apparatuur waar ik nog weinig ervaring mee had. Daar schreef ik dan een klein verslagje over.
Je bent vooral aan het kijken tijdens het meelopen. Bij ons werken de technici in clusters en binnen die clusters zijn bepaalde groepen apparatuur belegd. De apparatuur waar ik als MT3 mee in aanraking kwam, was vrij beperkt, als je naar de hele vloot kijkt. Ik had vooral de laagrisicoapparatuur in handen. Met de wat interessantere apparatuur – beeldvormend of endoscopie – had ik niet zoveel ervaring, maar die krijg je wel in handen als je de storingsdienst gaat lopen. In principe handelden mijn collega’s de storing af en waren zij het eerste aanspreekpunt voor de afdeling, maar langzaam verschoof dat. Tijdens het meelopen is het op een gegeven moment van: “kijk maar hoever je komt en als je vragen hebt, ben ik er om te ondersteunen”. Uiteindelijk stond de storingslijn naar mijn telefoon doorgeschakeld en ging ik er zelf op af, met de wetenschap dat mijn collega’s er waren als achterwacht. Het leerproces ging dus gradueel, op basis van hoe ver ik was.’
Aanschaftraject
‘Mijn andere begeleider was er vooral voor het projectmatige werk, zoals het aanschaftraject. Daarvoor hebben we eerst met verschillende verpleegafdelingen en de klinisch fysicus gekeken naar wat de behoeftes zijn met betrekking tot apparatuur. We hebben bepaalde high end ecg-toestellen in huis en de visie was dat die gebruikt konden worden door meerdere afdelingen. Dat bleek in de praktijk niet goed te werken: te grote afstand tussen de afdelingen en problemen met beschikbaarheid. We hebben gekeken of wat simpelere ecg-toestellen die problematiek konden ondervangen. We hebben een proefopstelling gedaan en daar is de aanschaf uit voortgevloeid.
In eerste instantie was ik aan een ander aanschaftraject begonnen, maar die looptijd was te lang om binnen mijn opleiding af te ronden.’
Groeipijn
‘Binnen ons ziekenhuis ben ik de eerste die de opleiding op deze manier heeft gedaan.
Waar ik erg tegenaan liep in het begin is dat het competentieformulier een beetje een losstaand ding was. Op papier klopte het helemaal, alle randvoorwaarden waren goed, maar dan ben je er nog niet in de praktijk. De ontvangende partij heeft meer nodig. De mens is wat dat betreft geen apparaat. De begeleiding die ik bijvoorbeeld in het begin kreeg bij het aanschaftraject, was vrij minimaal. Ik verwachtte een iets proactievere rol van mijn begeleiders. We zijn toen om tafel gaan zitten en ik heb aangegeven waar ik behoefte aan had. Vanaf dat moment zijn we het echt samen gaan doen en dat werkte veel beter.
Als de begeleiders een te afwachtende houding hebben, krijgt de student dat ook.
Heel simpel: als je als leerling niet weet wat je moet vragen, heb je dus ook geen vragen. Mijn begeleiders zijn in principe technici en geen docenten. Zij moesten ineens energie stoppen in hun rol als docent, terwijl dat dus niet de hoofdmoot van hun werk is. Tijdens mijn opleiding zijn ze meer in hun rol gekomen en dat is ook fijn voor de mensen die na mij de opleiding willen volgen. Bovendien werden mijn begeleiders ook enthousiast van mijn plezier en zo kregen we een kruisbestuiving. En nu zijn ze weer gewoon mijn collega’s.’
Goed en helder gedoseerd
‘Ik vond de opleiding niet te intensief of te zwaar. Er zijn wel momenten waarop je tijd moet vinden. In het begin schreef ik ook verslagen van de storingsdiensten die ik had gedraaid. Dat kost wel wat tijd naast je onderhoudswerkzaamheden, want het reguliere MT3-werk loopt gewoon door. De afwisseling tussen nieuw en bestaand werk vond ik juist fijn.
Voorlopig ben ik nog niet uitgeleerd. Ik kan nog veel ervaring opdoen met storingsdiensten en bereikbaarheidsdiensten. Er is ook nog veel apparatuur in huis waar ik nog geen ervaring mee heb. Maar in de toekomst wil ik misschien wel door naar MT5. Daar heb ik dan een hbo-opleiding voor nodig, of MTC. De profielen en de bijbehorende competenties zijn allemaal heel duidelijk omschreven. Dat is super helder: dit wordt er van mij verwacht en deze stappen moet ik doorlopen om naar een hoger niveau te gaan.
de ziekenhuiswereld voelde voor mij gelijk prettig aan
Op dit moment is er na mij niemand bezig met de interne opleiding. We hebben wel nieuw personeel aangenomen in het afgelopen jaar. Zij volgen eerst MTA en zullen als ze de ambitie hebben om MT4 te worden ook MTB gaan volgen. Ik had MTA en MTB al afgerond voordat ik aan mijn opleiding tot MT4 begon.’
Van microfoon naar patiënt
‘Het lijkt een totaal andere werkomgeving, maar dat is het toch weer niet. In het ziekenhuis is de afdeling de klant, maar soms ook de patiënt, omdat je aan het bed staat. In de evenemententechniek deed ik vooral het geluid en de klant is dan de organisator, maar je staat er voor zowel het publiek als de artiest, die zich comfortabel en zeker moet voelen op het podium. Daar loopt wel een leuke vergelijking. Ook al is de context totaal anders, je bedient twee partijen tegelijkertijd: patiënt en afdeling en artiest en organisator.
De tijdsdruk is ook vergelijkbaar, als er een microfoon uitvalt, is de vuistregel dat er binnen vijf seconde weer geluid is. Je moet ook je hoofd koel kunnen houden op het moment dat het nodig is. En logisch kunnen blijven nadenken.
De ziekenhuiswereld voelde voor mij gelijk prettig aan. Verpleegkundigen hebben over het algemeen de gave om heel vriendelijk en positief te zijn en dat krijg je dus ook mee op de afdeling. Ik kon daardoor snel mijn draai vinden.
En de techneuten hier verschillen niet heel erg van mijn eerdere collega’s: ze hebben dezelfde interesses en manieren van communiceren. De gemiddelde leeftijd ligt in het ziekenhuis wel iets hoger dan in de evenementenindustrie. Ik laat in mijn omgeving af en toe wel blijken hoe mooi ik dit vak vind en dat leidt wel tot leuke gesprekken. Dan krijg ik te horen: “Eigenlijk wel logisch dat die mensen er ook zijn, nooit over nagedacht.” Dat gold voor mij voorheen ook. Het is toch nog een vrij onbekend beroep.’
(2025-06 | Interview: Floor Gerritsma | Fotografie: Rik van Leeuwen)
