ALKMAAR - Aan het woord zijn dit keer Pieter Boer (54) en Bart Kok (27), beide medisch technicus bij de Noordwest Ziekenhuisgroep in Alkmaar. De intensivisten wilden graag een eigen mobiele intensive care unit (MICU), zodat ze niet voor elk patiënttransport een beroep hoefde te doen op het vervoer in de regio. Pieter heeft de beademing en de intensive care als aandachtsgebied en Bart is niet alleen medisch technicus, maar ook fijnmechanicus. Samen gingen ze aan de slag.
De vraag
‘Binnen onze ziekenhuisgroep, waar ook Den Helder bijhoort, is de afspraak gemaakt dat patiënten aan de beademing binnen twaalf uur naar Alkmaar gebracht moeten worden. De intensive care in Den Helder is afgeschaald. Onze intensivist Daan Sep vroeg toen of we een MICU konden bouwen die in onze eigen ambulance past om die patiënten te vervoeren. Dan hoefden we niet steeds de MICU te gebruiken die bij de academische centra staan en die we in deze regio met elkaar delen. Die zijn namelijk niet altijd beschikbaar omdat spoed, logischerwijs, voorgaat op intra-klinisch vervoer.
De volgende apparatuur moest in ieder geval op de brancard komen: beademingsapparaat, zes infusiepompen, een bewakingsmonitor, zuurstof gasvoorziening en de nodige tools.’
Tekenen
‘We hebben eerst een tekening gemaakt met hoe wij dachten dat de apparatuur op de brancard geplaatst kon worden. We zijn uitgegaan van de onderbouw die zo’n beetje elke ambulance in Nederland gebruikt. Voor de bovenbouw kwamen we uit bij de Duitse firma die daar ruim ervaring mee heeft. Alle apparatuur kan onder de opbouw geplaatst worden, heel veilig voor de patiënt.
We zijn bij het RadboudUMC gaan kijken, omdat zij ook in samenwerking met deze firma een eigen MICU hebben gebouwd. In Nijmegen hebben ze een groter type brancard en dus ook een grotere opbouw, waardoor we hun plan niet één op één konden overnemen. Ons bezoek sterkte vooral het idee dat we bij die firma aan het juiste adres waren.’
Pakket van eisen
‘We hebben samen met de intensivisten bekeken wat zij precies wilden hebben. Wij hebben daarna de vertaalslag gemaakt naar wat er technisch mogelijk is en hebben daar de juiste firma bij gezocht. Vervolgens hebben we bekeken wat de firma kon leveren. Ze hebben drie types in opbouw, waarbij de tussenruimte in hoogte verschilt. We hebben gekozen voor de kleinste, omdat die mooi past op de standaard brancard die alle ambulances in gebruik hebben.
Ook mocht de brancard niet topzwaar worden, dus we moesten het compact houden. Wat zij niet standaard in hun aanbod hadden zitten, hebben ze voor ons ontwikkeld. Zo hadden ze onder andere geen dockingstation voor onze perfusoren, die hebben ze gemaakt. Maar ook andere brackets en vaste aansluitpunten voor adapters.’
Bouwen
‘Alles wat die firma aanlevert is 10-G beproefd. Je kan je voorstellen dat de eisen voor een mobiele unit anders zijn dan die voor in het ziekenhuis. Alle geleverde brackets en dockings voor de montage van de apparatuur zijn 10-G getest. Nu kan het zelfs de helikopter in. Zij leveren in casco aan, ruwbouw, alles in carbon. De verdere opbouw is aan ons. Denk daarbij aan de gehele bedrading, distributie voor gassen en de nodige beugels voor de netvoedingsadapters van de monitor, beademingsapparaat en acculader voor brancard.’
Maatwerk en feedback
‘Het maatwerk dat een fijnmechanicus kan leveren is bij de opbouw heel fijn. Bart heeft bijvoorbeeld de rails gedemonteerd en korter gemaakt toen dat nodig was. We kregen van de verpleegkundigen ook de vraag of we slangenbeugels konden maken zodat de slangen en de infuuslijnen niet los langs de brancard hingen. Die zijn potentieel gevaarlijk, je kunt erachter blijven haken. Bart heeft toen beugels in TPU (thermoplastisch polyurethaan) geprint, 3D. Die zijn zo taai en flexibel dat ze heel geschikt zijn om die slangen mee te monteren.
De zorg gaf ook aan dat ze niet konden zien wanneer er luchtdruk op het beademingssysteem zat. Er zit een indicator op de zuurstoffles, maar die zit onder de brancard. Onze gassenman, Bud Verschragen, heeft er toen een manometer tussen gezet. Hij heeft de gasvoorziening op de brancard ook compatible met het ziekenhuis gemaakt. De slide-index en de pin-index passen allebei. Dus er kan vanuit het ene ziekenhuis door beademd worden in de ambulance en om daarna weer aangesloten te worden in het volgende ziekenhuis. Zo ontzie je de zuurstofgasfles.
We hebben ook de acculader waarmee de twee accu’s van de brancard worden opgeladen, op de montageplaat van de brancard gemonteerd, in plaats van aan de muur. De leverancier van de bovenbouw ontraadde ons dit, omdat het niet 10-G getest is, maar de accu op de brancard moet altijd helemaal opgeladen zijn en wij kozen er dus voor om de lader aan boord te hebben. Je kunt je voorstellen dat je de accu vergeet in een spoedsituatie, dat voorkomen we nu.’
Onderhoud
‘Onze eigen Medische Techniek onderhoudt alle medische apparatuur van de MICU-mini. De onderbouw van de brancard wordt jaarlijks door de fabrikant gedaan. Het onderhoud van de bovenbouw werd tot voor kort door de Duitse fabrikant gedaan, maar wordt binnenkort overgenomen door een Nederlandse tussenpersoon. Dat maakt het voor ons een stuk makkelijker. We voldoen aan alle eisen van de NIAZ en de MDR.’
Een tweede MICU-mini
‘Men is in ons ziekenhuis zo enthousiast over de MICU-mini dat we nu een tweede aan het bouwen zijn. In de praktijk werd de brancard meer en meer gebruikt, niet alleen voor de patiënten die we binnen twaalf uur naar Alkmaar moeten halen, maar bijvoorbeeld ook patiënten met zwaar letsel. En ook voor transport naar elders in het land.
voor vervoer van heel zieke patiënten is het een schot in de roos
Er is wel extra training nodig geweest op onze afdeling Intensive Care, omdat met elke rit een intensive care verpleegkundige en een intensivist mee moet. Ze hebben er zelf een dienstschema voor opgezet. Blijkbaar wegen de baten op tegen de kosten. Voor vervoer van heel zieke patiënten is het een schot in de roos.
En nu we nummer twee aan het bouwen zijn, kwam er nog een verzoek tot aanpassing bij: of we van een mainstream CO2-sensor naar een sidestream over konden. Dat kan, en we passen de eerste MICU-mini nu ook aan.’
Meer weten?
Zelf een MICU-mini bouwen? Neem contact op met Pieter Boer (P.A.Boer@nwz.nl) of Bart Kok (baj.kok@nwz.nl)
(2024-09 | Interview: Floor Gerritsma | Foto’s: Ronald Zuidinga)
