Evy Hendriks (22) / Loes Sauren (42)Aan het woord zijn ditmaal medisch instrumentatietechnicus Evy Hendriks (22) en klinisch fysicus Loes Sauren (42) van het Laurentius Ziekenhuis Roermond. Midden in de covid-pandemie vonden zij een oplossing voor de acute problemen rondom de bewakingsapparatuur.
‘Wij zijn tijdens de eerste golf flink geraakt in Roermond. Door het snel creëren van een nood-IC op de Recovery, konden we de patiëntenstroom aan. De reguliere OK’s lagen stil. Het was echt alle hens aan dek. En het is nu [half mei] nog steeds erg vol, de landelijke daling van opgenomen covid-patiënten zien we hier nog niet.
Een van de problemen waar wij mee te maken kregen, was een dreigend tekort aan bewakingsapparatuur op de covid-verpleegafdeling. De verpleegkundigen op die afdeling rouleerden bovendien veel door de hoge werkdruk, en een groot deel van hen had weinig werkervaring met bewakingsapparatuur. En het is echt geen apparaat dat je binnen zo’n korte tijd goed onder de knie krijgt.
Het was toen aan ons – de afdeling Medische Techniek en Klinische Fysica – om een oplossing te bedenken voor dit driedubbele probleem. De vraag was hoe we de vitale functies konden monitoren, en dan met name de saturatie, anders dan met het gebruik van de reguliere bewakingsapparatuur.’
Denken in mogelijkheden
‘Het monitoren van de saturatiewaardes is bij covid-patiënten belangrijk, vooral omdat deze parameter snel een verslechtering van de patiënt kan aangeven. De zogenaamde “slimme pleisters” meten de saturatiewaarden niet, dus die vielen af. Zo kwamen we op het idee om de vital sign monitoren die op alle verpleegafdelingen staan aan te sluiten op het VOS om zo de alarmen door te laten komen bij de verpleegkundige op het sein. Samen met de andere collega’s van de Medische Techniek hebben we gekeken naar wat er nodig was om deze producten te koppelen. Hierna heeft Evy een proefproduct gemaakt dat we hebben getest. Na het testen hebben we nog een modificatie aangebracht en het product natuurlijk weer getest. We zijn in juli begonnen met dit project en in september waren we klaar, net voordat de tweede corona-golf aanbrak.
Geen modificatie
‘Het functioneerde niet gelijk zoals we wilden. De vertraging die normaliter bij de bewakingsapparatuur aanwezig is tussen het dalen van de saturatie onder een bepaalde waarde en het genereren van een saturatiemeteralarm, ontbrak hier. Elke beweging van de patiënt kon mogelijk zorgen voor een artefact en daarmee voor een alarm op het VOS, dat is natuurlijk niet werkbaar. We hebben nagedacht hoe we dit probleem konden oplossen en kwamen uiteindelijk met een oplossing om een korte vertraging te creëren zodat het alarm alleen afgaat op het VOS als er daadwerkelijk een saturatiedaling is. We hebben daarbij geen modificatie aan de vital sign monitor gemaakt, maar iets gemaakt dat tussen monitor en VOS zat.
Dat het uiteindelijk gelukt is, geeft echt wel een kick.’
Wat we op deze manier gecreëerd hebben, is een notificatiesysteem, geen bewakingssysteem. Het apparaat maakt een extra manier van notificatie mogelijk van dalende saturatiewaarden. Dit notificatiesysteem werkt dan naast ons schipholbord. Dit zogenaamde schipholbord is overigens ook speciaal voor de covid-periode geconfigureerd door de MICT-afdeling en het geeft de saturatiewaardes van de patiënten overzichtelijk en periodiek weer. Deze gemeten waardes uit de vital sign monitoren zijn gekoppeld aan het EPD en worden zo zichtbaar op het schipholbord.
We hebben zelf contact gezocht met de fabrikant van de monitoren om hen te laten weten dat we met dit idee bezig waren. We kregen van hen te horen dat er meerdere ziekenhuizen met dezelfde gedachte speelden. Toen de fabrikant ons naar de vorderingen vroeg en wij het systeem werkend hadden gekregen, hebben we ze een kastje opgestuurd. Misschien kunnen zij nu de monitors zo aanpassen dat ze zonder ons tussengeplaatste kastje kunnen werken. Dat is aan hen.’
Testen, testen, testen
‘Onze belangrijkste tip in een situatie als deze is uitvoerig testen. Op die manier kom je erachter wat werkt en wat niet werkt. Wij konden bijvoorbeeld niet voorzien dat de vital sign monitor zo snel een alarm zou afgeven.
Verder is het heel belangrijk om alle stappen in het proces vast te leggen en natuurlijk om een risico-inventarisatie te doen. Wat hebben we liggen en voldoet dat? Ook, of juist, in een crisissituatie als deze, is het belangrijk om de risico’s en de randvoorwaarden in kaart te brengen. Het was overigens in dit geval heel duidelijk dat niets doen geen optie was.’
Op de werkvloer
‘We hebben een e-learning gemaakt over de huidige werking van de monitoren voor al het verpleegkundig personeel. Dat ging goed, ze waren natuurlijk al bekend met de vital sign monitoren omdat die overal in het ziekenhuis staan. We maken wel vaker een e-learning, bijvoorbeeld voor hoog-risico apparaten. Dat is leuk om te maken.
Het is daarnaast heel belangrijk dat iedereen op de werkvloer beseft dat deze monitor geen bewakingsmonitor is. Het is dus een notificatiesysteem dat een saturatiedaling aangeeft. We benadrukken dit steeds opnieuw zodat er niet al doende en werkende een verkeerd idee insluipt.’
Kostenbesparing
‘Ergens een kastje tussen zetten klinkt niet zo spannend, maar het heeft ons ziekenhuis wel kosten bespaard. We hebben geen nieuwe bewakingsmonitoren hoeven aanschaffen en hebben geen slimme pleisters nodig gehad.
We hebben uiteindelijk wel wat extra vital sign monitoren besteld omdat ze in hun eigenlijke functie in de rest van het ziekenhuis natuurlijk ook nodig zijn.’
Meer weten?
Neem contact op met Chantal Weerts: c.weerts@vzi.nl
(2021-06 | interview Floor Gerritsma | Foto: Ronald Zuidinga)
